Nuty i akordy

Tekst pieśni pochodzi z „Kroniki polskiej” Galla Anonima. W III tomie tego fundamentalnego dla polskiej historiografii dzieła, kronikarz w kolejnych kilku rozdziałach opisał wojnę polsko-niemiecką 1109 roku. Wywołał ją atak sprzymierzonych wojsk niemiecko-czeskich, pod wodzą króla Henryka V, skierowany na państwo księcia Bolesława III Krzywoustego.

Wincenty Pol napisał wiersz pod takim tytułem w 1831 roku, w pierwszą rocznicę wybuchu Powstania Listopadowego. Po raz pierwszy został wydany anonimowo w 1833 roku w tomie poezji Pieśni Janusza. Tekst opowiada o tragicznych losach polskich branek, kobiet porywanych w rosyjską niewolę.

Pieśń z Powstania Listopadowego, napisana prawdopodobnie pod koniec 1830 r. Tekst przypisywany jest Rajnoldowi Suchodolskiemu, autorowi wielu utworów patriotycznych z tamtej epoki. Autor muzyki – nieznany. Tekst łączy wątek patriotyczny i romansowy.

Pieśń z czasów Księstwa Warszawskiego. Tekst jest śpiewem dziewczyny do swojego ukochanego, który jest żołnierzem i wkrótce wyruszy na wojnę. Wspomnienie o „chorągiewce”, którą szyje dziewczyna wskazuje na to, że żołnierz ów jest ułanem i pozwala przyjąć, że tekst powstał w latach 1807- 08.

Polska pieśń wojskowa nawiązująca do udziału 2 Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa w sławnej bitwie o Monte Cassino (maj 1944 roku). Słowa pierwszej zwrotki i refrenu napisał w  nocy z 17 na 18 maja Feliks Konarski (pieśniarz, kompozytor, poeta) z Teatru Żołnierza Polskiego. Muzykę napisał kompozytor i dyrygent Alfred Schütz. Pierwszy wykonanie odbyło się 18 maja już po zajęciu ruin klasztoru.